"ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလို - ခၽြတ္ထားခဲ႔တဲ႔၊ ဖိနပ္ကေလးတစံု"
(Technical post ေတြကို၊ ဆက္တိုက္ဖတ္တဲ႔အခါ၊ ၿငီးေငြ႔လာမွာ၊ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီ႔အတြက္၊ သေဘ္ာသားဘဝနဲ႔၊ ဆူပရီဘဝမွာ၊ ႀကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔၊ အၿဖစ္အပၽက္ေလးေတြကို၊ "ရယ္ရမလို၊ ငိုရမလို" ေခါင္းစဥ္တတ္ကာ၊ ေဖာ္ၿပပါဦးမယ္။)
သေဘ္ာေပါါမွာ၊ ၿမန္မာလူမၽိဳးရယ္လို႔၊ တေယာက္တည္း၊ ရိွေနစဥ္၊ ၿမန္မာဒက္ကဒက္၊ လာမယ္ဆိုတာ၊ သိလိုက္ရတဲ႔အခါ၊ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ လာမယ္႔ ၿမန္မာဒက္ကဒက္ကလည္း၊ ခင္မင္ရင္းနီွးေနတဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ဆိုတဲ႔၊ ကဒက္ပါ။ သေဘ္ာ၊ ဂၽပန္ေရာက္ေနစဥ္၊ aft mooring winch တလံုးရဲ႕၊ hydraulic motor ကို၊ အရပ္ကူပါ၊ လူဝိုင္းပါနဲ႔၊ ဆြဲထုတ္ၿပီး၊ ၿပင္ေနတုန္း၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္ aft station ကို၊ ေရာက္လာကာ၊ နွဳတ္ဆက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ စီနီယာကဒက္ပါ။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္း၊ သေဘ္ာလိုက္မယ္ဆိုၿပီး၊ ေရထဲခုန္ဆင္းခဲ႔သလို၊ ကုန္းပတ္အရာရိွ၊ စာေမးပြဲေၿဖဖို႔၊ သတ္မွတ္ထားတဲ႔၊ ပင္လယ္ၿပင္လုပ္သက္၊ မၿပည္႔ေသးသမို႔၊ တတိယအႀကိမ္အၿဖစ္၊ သေဘ္ာၿပန္တက္လာတာပါ။ ဒီသေဘ္ာက၊ ပါကစၥတန္သူႀကီးက၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ အခုထိ၊ အရာရိွမၿဖစ္ေသးသမို႔၊ ဂရုဏာနဲ႔ ဆူပါတယ္။ 'ဖိုးလံုး' ကလည္း၊ "ငါက အိမ္ကလာတဲ႔ ကဒက္၊ ေကၽာင္းကလာတဲ႔ ကဒက္ မဟုတ္ဖူး" ရယ္လို႔၊ ၿပန္ေၿပာပါတယ္။ ပါကစၥတန္သူႀကီး နဲ႔ 'ဖိုးလံုး' တို႔၊ အရင္သေဘ္ာတစီးမွာ၊ ဆံုခဲ႔ႀကသလို၊ သူႀကီးက၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ ခင္ရွာပါတယ္။
မႀကာခင္မွာပဲ၊ သေဘ္ာေပါါမွာ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ အစြြမ္းေတြၿပသလို၊ ကမ္းဆင္းရင္လည္း၊ ေမြွပါေတာ႔တယ္။ 'ဖိုးလံုး' ရဲ႕ အစြြမ္းေတြထဲမွာ၊ မွတ္မိေနတာတခုကေတာ႔၊ ကုန္ တန္ခၽိန္၊ (၅၀) ေလာက္ေပၽာက္ေနတဲ႔၊ အမွဳပါ။ သေဘ္ာက၊ လက္တင္အေမရိကမွ၊ 'ဆူရီနိမ္း' ဆိုတဲ႔၊ တိုင္းၿပည္မွာ၊ အလူမီနာအမွဳန္႔ေတြ၊ သြားတင္ၿပီး၊ ဆီြဒင္ကို၊ ပို႔ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။
'ဆူရီနိမ္း' က၊ စက္ရံုမွာ၊ သေဘ္ာမကပ္မီွ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ 'ေရ' တိုင္းပါတယ္။ စာအုပ္တအုပ္မွာ၊ ဂဏန္းေတြေရးေနတဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ သေဘ္ာတစီးလံုးက၊ tank ေတြ၊ 'ပတ္' တိုင္းရင္၊ (၄၅) မိနစ္ေလာက္၊ ႀကာသမို႔၊ လိုတိုး၊ ပိုေလၽွာ႔၊ စိတ္မွန္းနဲ႔၊ တိုင္းေႀကာင္း၊ ရွင္းၿပပါတယ္။ 'ဆူရီနိမ္း' မွာက၊ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳးေနပါတယ္။ ဒတ္ခၽ္ကိုလိုနီဘဝမွာ၊ အင္ဒိုနီးရွားလူမၽိဳးေတြ၊ ေခါါလာခဲ႔ပါတယ္။ စပိန္ကိုလိုနီဘဝမွာ၊ အာဖရိကန္ေတြကို၊ ေခါါလာၿပီး၊ အဂ္လိပ္ကိုလိုနီ၊ ဘဝမွာေတာ႔ အိနၷိယလူမၽိဳးေတြ၊ ေခါါလာသမို႔၊ အင္ဒိုနီးရွားအနြယ္၊ အာဖရိကန္အနြယ္နဲ႔၊ အိနၷိယအနြယ္ေတြဆိုၿပီး၊ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳး၊ ရိွေနတာပါ။ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳး၊ ကြဲေပမယ္႔၊ 'ဒတ္ခၽ္' ဘာသာစကားကိုပဲ၊ ေၿပာႀကပါတယ္။
စက္ရံုမွာ၊ သေဘ္ာကပ္ကာ၊ ကုန္တင္ေနတုန္း၊ တရုပ္ေခါက္ဆြဲေႀကာ္နဲ႔၊ အေခါက္ကင္၊ အသားကင္ဆိုင္ရိွတယ္လို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ေၿပာသမို႔၊ သြားစားႀကပါေသးတယ္။ တရုပ္ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ ဆိုင္က၊ အၿပန္၊ ကုန္တင္ၿပီးတဲ႔အခါ၊ ကုန္ေတြေလၽွာ႔တဲ႔ကိစၥနဲ႔၊ ပက္သက္ၿပီး၊ စက္ရံုနဲ႔၊ သေဘ္ာ၊ အၿငင္းအခုန္ေတြ၊ ၿဖစ္ႀကပါတယ္။ ေရစူးေတြတိုင္းႀက၊ ရိွသမၽွ၊ tank ေတြ၊ စစ္ႀကနဲ႔၊ အလုပ္ေတြ 'ရွဳပ္' ကုန္ပါတယ္။ ကုန္မတင္ခင္၊ လိုတိုး၊ ပိုေလၽွာ႔၊ စိတ္မွန္းနဲ႔၊ တိုင္းခဲ႔သူ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္ကေတာ႔၊ အစြမ္းၿပခဲ႔သူပီပီ၊ 'ၿပံဳးေစ႔ေစ႔' လုပ္ေနသေပါ႔။
တခါကလည္း၊ 'ဖိုးလံုး' 'ေမြွ' သမို႔၊ 'ေၿပး' ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ 'မကၠစီကို'၊ 'ဗာရာကရုဇ္' ေရာက္စဥ္၊ အနိွပ္ခံခၽင္ပါသတဲ႔။ 'ခၽိဳကိုေတး' ဘီယာဆိုင္တန္းမွာ၊ မေတာက္တေခါက္၊ လက္တင္စပိန္ညိဳ စကားနဲ႔၊ စံုစမ္းႀကည္႔တဲ႔အခါ၊ အနိွပ္ခန္းလိပ္စာ၊ ရလာပါတယ္။ အနိွပ္ခန္းေရာက္မွ၊ နိွပ္ေပးမယ္႔သူေတြက၊ အရပ္ (၆) ေပေကၽာ္၊ နွဳတ္ခမ္းေမြွးႀကီးေတြ၊ တက္တူးေတြနဲ႔၊ နပန္းသမားႀကီးေတြ၊ ၿဖစ္ေနသမို႔၊ ေၿပးခဲ႔ရတာပါ။
တခါကေတာ႔၊ သေဘ္ာမထြက္မီွတရက္၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ အခန္းကိုလာကာ၊ permanent marker အမဲေရာင္၊ လာေတာင္းပါတယ္။ ရန္ကုန္ရံုးမွာ၊ ယူနီေဖာင္းထုတ္စဥ္၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ဘားေဒါက္မွားကာ၊ ယူလာမိသမို႔၊ ဘားေဒါက္ရဲ႕ ေရြွေရာင္လိုင္းေဘးက၊ ခရမ္းေရာင္လိုင္းကို၊ အမဲေရာင္နဲ႔၊ အုပ္မယ္လို႔၊ ဆိုပါတယ္။
'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ မနက္ 8 to 12 duty အၿဖစ္၊ deck work ေတြ၊ လုပ္ရသလို၊ ည 8 to 12 duty အၿဖစ္၊ bridge မွာ၊ watch ယူရင္း၊ navigation work ေတြနဲ႔၊ paper work ေတြကို၊ ကူရပါတယ္။ bridge တက္ရင္၊ ယူနီေဖာင္းဝတ္ရပါတယ္။ စက္ကဒက္ဘားေဒါက္နဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ သူႀကီး၊ ပြမ္' ေနသမို႔၊ အမဲေရာင္နဲ႔၊ အုပ္ဖို႔၊ ႀကံေတာ႔တာပါ။
သေဘ္ာမထြက္ခင္၊ ညေနဖက္၊ ဗၽစ္ရည္၊ မီွဝဲေနသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' လည္း၊ တခြက္တဖလား၊ အားေပးသြားကာ၊ ေမွာင္စပၽိဳးခၽိန္မွာေတာ႔၊ station မဝင္ခင္၊ ေမွးလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး၊ ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ည (၉) နာရီမွာ၊ one hour notice ေပးသမို႔၊ စက္ခန္းထဲ၊ ဆင္းခဲ႔ပါတယ္။ ည (၁၀) နာရီမွာ၊ pilot on board, station ေခါါၿပီး၊ stand by engine ေပးပါတယ္။ (၁၀) နာရီခြဲမွာေတာ႔၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ေပၽာက္ေနသမို႔၊ ေဒါင္းေတာက္ေအာင္၊ ရွာေနႀကပါၿပီ။ PA system နဲ႔၊ တစာစာ၊ ေအာ္ေခါါေနသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ရွာပံုေတာ္၊ ထြက္ရပါေတာ႔တယ္။
aft station အနီး၊ poop deck ရဲ႕၊ ေမွာင္ရိပ္ကၽေနတဲ႔၊ ေနရာ၊ ship side railing တန္းနားမွာ၊ safety shoes ဖိနပ္ကေလးတစံု၊ ခၽြတ္ထားတာ၊ ေတြ႔ပါတယ္။ ဖိနပ္က၊ 'ဖိုးလံုး' ဖိနပ္ေပမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ေရထဲ၊ ခုန္ဆင္းသြားၿပီ၊ အထင္နဲ႔၊ ရုတ္တရက္၊ 'လန္႔' သြားမိပါတယ္။ အဲဒီ အခၽိန္မွာပဲ၊ ေမွာင္ရိပ္ကၽေနတဲ႔၊ mooring rope အေခြႀကီးထဲကေန၊ တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ထ လာပါတယ္။
"ဘာေတြၿဖစ္ေနႀကတာလည္း.. သေဘ္ာတစီးလံုး၊ ဆူညံေနတာပဲ.. အိပ္ေကာင္းၿခင္းလည္း၊ မအိပ္ရ.. အင္း..ဒုကၡ၊ ဒုကၡ.." ဆိုၿပီး၊ 'ဖိုးလံုး' ၿငီးသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ကိုႀကည္႔လိုက္၊ 'ဖိုးလံုး' ခၽြတ္ထားခဲ႔တဲ႔၊ ဖိနပ္ကေလးတစံုကို၊ ႀကည္႔လိုက္နဲ႔၊ 'ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလို'၊ ၿဖစ္မိပါေတာ႔တယ္။
တကယ္ေတာ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ စီနီယာကဒက္ပါ။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္း၊ သေဘ္ာလိုက္မယ္ဆိုၿပီး၊ ေရထဲခုန္ဆင္းခဲ႔သလို၊ ကုန္းပတ္အရာရိွ၊ စာေမးပြဲေၿဖဖို႔၊ သတ္မွတ္ထားတဲ႔၊ ပင္လယ္ၿပင္လုပ္သက္၊ မၿပည္႔ေသးသမို႔၊ တတိယအႀကိမ္အၿဖစ္၊ သေဘ္ာၿပန္တက္လာတာပါ။ ဒီသေဘ္ာက၊ ပါကစၥတန္သူႀကီးက၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ အခုထိ၊ အရာရိွမၿဖစ္ေသးသမို႔၊ ဂရုဏာနဲ႔ ဆူပါတယ္။ 'ဖိုးလံုး' ကလည္း၊ "ငါက အိမ္ကလာတဲ႔ ကဒက္၊ ေကၽာင္းကလာတဲ႔ ကဒက္ မဟုတ္ဖူး" ရယ္လို႔၊ ၿပန္ေၿပာပါတယ္။ ပါကစၥတန္သူႀကီး နဲ႔ 'ဖိုးလံုး' တို႔၊ အရင္သေဘ္ာတစီးမွာ၊ ဆံုခဲ႔ႀကသလို၊ သူႀကီးက၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ ခင္ရွာပါတယ္။
မႀကာခင္မွာပဲ၊ သေဘ္ာေပါါမွာ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ အစြြမ္းေတြၿပသလို၊ ကမ္းဆင္းရင္လည္း၊ ေမြွပါေတာ႔တယ္။ 'ဖိုးလံုး' ရဲ႕ အစြြမ္းေတြထဲမွာ၊ မွတ္မိေနတာတခုကေတာ႔၊ ကုန္ တန္ခၽိန္၊ (၅၀) ေလာက္ေပၽာက္ေနတဲ႔၊ အမွဳပါ။ သေဘ္ာက၊ လက္တင္အေမရိကမွ၊ 'ဆူရီနိမ္း' ဆိုတဲ႔၊ တိုင္းၿပည္မွာ၊ အလူမီနာအမွဳန္႔ေတြ၊ သြားတင္ၿပီး၊ ဆီြဒင္ကို၊ ပို႔ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။
'ဆူရီနိမ္း' က၊ စက္ရံုမွာ၊ သေဘ္ာမကပ္မီွ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ 'ေရ' တိုင္းပါတယ္။ စာအုပ္တအုပ္မွာ၊ ဂဏန္းေတြေရးေနတဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ သေဘ္ာတစီးလံုးက၊ tank ေတြ၊ 'ပတ္' တိုင္းရင္၊ (၄၅) မိနစ္ေလာက္၊ ႀကာသမို႔၊ လိုတိုး၊ ပိုေလၽွာ႔၊ စိတ္မွန္းနဲ႔၊ တိုင္းေႀကာင္း၊ ရွင္းၿပပါတယ္။ 'ဆူရီနိမ္း' မွာက၊ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳးေနပါတယ္။ ဒတ္ခၽ္ကိုလိုနီဘဝမွာ၊ အင္ဒိုနီးရွားလူမၽိဳးေတြ၊ ေခါါလာခဲ႔ပါတယ္။ စပိန္ကိုလိုနီဘဝမွာ၊ အာဖရိကန္ေတြကို၊ ေခါါလာၿပီး၊ အဂ္လိပ္ကိုလိုနီ၊ ဘဝမွာေတာ႔ အိနၷိယလူမၽိဳးေတြ၊ ေခါါလာသမို႔၊ အင္ဒိုနီးရွားအနြယ္၊ အာဖရိကန္အနြယ္နဲ႔၊ အိနၷိယအနြယ္ေတြဆိုၿပီး၊ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳး၊ ရိွေနတာပါ။ လူမၽိဳး (၃) မၽိဳး၊ ကြဲေပမယ္႔၊ 'ဒတ္ခၽ္' ဘာသာစကားကိုပဲ၊ ေၿပာႀကပါတယ္။
စက္ရံုမွာ၊ သေဘ္ာကပ္ကာ၊ ကုန္တင္ေနတုန္း၊ တရုပ္ေခါက္ဆြဲေႀကာ္နဲ႔၊ အေခါက္ကင္၊ အသားကင္ဆိုင္ရိွတယ္လို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ေၿပာသမို႔၊ သြားစားႀကပါေသးတယ္။ တရုပ္ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ ဆိုင္က၊ အၿပန္၊ ကုန္တင္ၿပီးတဲ႔အခါ၊ ကုန္ေတြေလၽွာ႔တဲ႔ကိစၥနဲ႔၊ ပက္သက္ၿပီး၊ စက္ရံုနဲ႔၊ သေဘ္ာ၊ အၿငင္းအခုန္ေတြ၊ ၿဖစ္ႀကပါတယ္။ ေရစူးေတြတိုင္းႀက၊ ရိွသမၽွ၊ tank ေတြ၊ စစ္ႀကနဲ႔၊ အလုပ္ေတြ 'ရွဳပ္' ကုန္ပါတယ္။ ကုန္မတင္ခင္၊ လိုတိုး၊ ပိုေလၽွာ႔၊ စိတ္မွန္းနဲ႔၊ တိုင္းခဲ႔သူ၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္ကေတာ႔၊ အစြမ္းၿပခဲ႔သူပီပီ၊ 'ၿပံဳးေစ႔ေစ႔' လုပ္ေနသေပါ႔။
တခါကလည္း၊ 'ဖိုးလံုး' 'ေမြွ' သမို႔၊ 'ေၿပး' ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ 'မကၠစီကို'၊ 'ဗာရာကရုဇ္' ေရာက္စဥ္၊ အနိွပ္ခံခၽင္ပါသတဲ႔။ 'ခၽိဳကိုေတး' ဘီယာဆိုင္တန္းမွာ၊ မေတာက္တေခါက္၊ လက္တင္စပိန္ညိဳ စကားနဲ႔၊ စံုစမ္းႀကည္႔တဲ႔အခါ၊ အနိွပ္ခန္းလိပ္စာ၊ ရလာပါတယ္။ အနိွပ္ခန္းေရာက္မွ၊ နိွပ္ေပးမယ္႔သူေတြက၊ အရပ္ (၆) ေပေကၽာ္၊ နွဳတ္ခမ္းေမြွးႀကီးေတြ၊ တက္တူးေတြနဲ႔၊ နပန္းသမားႀကီးေတြ၊ ၿဖစ္ေနသမို႔၊ ေၿပးခဲ႔ရတာပါ။
တခါကေတာ႔၊ သေဘ္ာမထြက္မီွတရက္၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ အခန္းကိုလာကာ၊ permanent marker အမဲေရာင္၊ လာေတာင္းပါတယ္။ ရန္ကုန္ရံုးမွာ၊ ယူနီေဖာင္းထုတ္စဥ္၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ဘားေဒါက္မွားကာ၊ ယူလာမိသမို႔၊ ဘားေဒါက္ရဲ႕ ေရြွေရာင္လိုင္းေဘးက၊ ခရမ္းေရာင္လိုင္းကို၊ အမဲေရာင္နဲ႔၊ အုပ္မယ္လို႔၊ ဆိုပါတယ္။
'ဖိုးလံုး' ဟာ၊ မနက္ 8 to 12 duty အၿဖစ္၊ deck work ေတြ၊ လုပ္ရသလို၊ ည 8 to 12 duty အၿဖစ္၊ bridge မွာ၊ watch ယူရင္း၊ navigation work ေတြနဲ႔၊ paper work ေတြကို၊ ကူရပါတယ္။ bridge တက္ရင္၊ ယူနီေဖာင္းဝတ္ရပါတယ္။ စက္ကဒက္ဘားေဒါက္နဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ကို၊ သူႀကီး၊ ပြမ္' ေနသမို႔၊ အမဲေရာင္နဲ႔၊ အုပ္ဖို႔၊ ႀကံေတာ႔တာပါ။
သေဘ္ာမထြက္ခင္၊ ညေနဖက္၊ ဗၽစ္ရည္၊ မီွဝဲေနသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' လည္း၊ တခြက္တဖလား၊ အားေပးသြားကာ၊ ေမွာင္စပၽိဳးခၽိန္မွာေတာ႔၊ station မဝင္ခင္၊ ေမွးလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး၊ ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ည (၉) နာရီမွာ၊ one hour notice ေပးသမို႔၊ စက္ခန္းထဲ၊ ဆင္းခဲ႔ပါတယ္။ ည (၁၀) နာရီမွာ၊ pilot on board, station ေခါါၿပီး၊ stand by engine ေပးပါတယ္။ (၁၀) နာရီခြဲမွာေတာ႔၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ေပၽာက္ေနသမို႔၊ ေဒါင္းေတာက္ေအာင္၊ ရွာေနႀကပါၿပီ။ PA system နဲ႔၊ တစာစာ၊ ေအာ္ေခါါေနသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ရွာပံုေတာ္၊ ထြက္ရပါေတာ႔တယ္။
aft station အနီး၊ poop deck ရဲ႕၊ ေမွာင္ရိပ္ကၽေနတဲ႔၊ ေနရာ၊ ship side railing တန္းနားမွာ၊ safety shoes ဖိနပ္ကေလးတစံု၊ ခၽြတ္ထားတာ၊ ေတြ႔ပါတယ္။ ဖိနပ္က၊ 'ဖိုးလံုး' ဖိနပ္ေပမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' တေယာက္၊ ေရထဲ၊ ခုန္ဆင္းသြားၿပီ၊ အထင္နဲ႔၊ ရုတ္တရက္၊ 'လန္႔' သြားမိပါတယ္။ အဲဒီ အခၽိန္မွာပဲ၊ ေမွာင္ရိပ္ကၽေနတဲ႔၊ mooring rope အေခြႀကီးထဲကေန၊ တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔၊ 'ဖိုးလံုး' ထ လာပါတယ္။
"ဘာေတြၿဖစ္ေနႀကတာလည္း.. သေဘ္ာတစီးလံုး၊ ဆူညံေနတာပဲ.. အိပ္ေကာင္းၿခင္းလည္း၊ မအိပ္ရ.. အင္း..ဒုကၡ၊ ဒုကၡ.." ဆိုၿပီး၊ 'ဖိုးလံုး' ၿငီးသမို႔၊ 'ဖိုးလံုး' ကိုႀကည္႔လိုက္၊ 'ဖိုးလံုး' ခၽြတ္ထားခဲ႔တဲ႔၊ ဖိနပ္ကေလးတစံုကို၊ ႀကည္႔လိုက္နဲ႔၊ 'ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလို'၊ ၿဖစ္မိပါေတာ႔တယ္။
Comments